Σχέδια ψηφισμάτων της Θεματικής Περιβάλλοντος για το Συνέδριο

ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΨΗΦΙΣΜΑ «Θεματική Ομάδα ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ»
Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΡΥΠΑΝΣΗΣ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΤΟΥ ΑΣΩΠΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ

Η συνεχιζόμενη - για δεκαετίες – περιβαλλοντική υποβάθμιση των παρακείμενων του ποταμού Ασωπού περιοχών της Ανατολικής Αττικής και Βοιωτίας, εξαιτίας της ανεξέλεγκτης διάθεσης επικίνδυνων βιομηχανικών αποβλήτων, είναι μη αποδεκτή κατάσταση από όλες τις απόψεις (περιβαλλοντική, οικονομική και κοινωνική) και αποτελεί δείκτη έλλειψης βιωσιμότητας.

Η ρύπανση των επιφανειακών και υπογείων υδάτων και εδαφών της περιοχής από επικίνδυνες ουσίες, όπως το καρκινογόνο εξασθενές χρώμιο, έχει σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία και λειτουργία των οικοσυστημάτων της περιοχής και στους πληθυσμούς των ειδών τους, στην υγεία των ανθρώπων και στην βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη της περιοχής (γεωργία, κτηνοτροφία, τουρισμός, παραγωγή τροφίμων και άλλων αγαθών), επιπτώσεις που δεν έχουν αποτιμηθεί με ακρίβεια μέχρι σήμερα.

Η βιομηχανική ρύπανση στις περιοχές του Ασωπού αποτελεί κραυγαλέα παραβίαση της Ευρωπαϊκής και Ελληνικής περιβαλλοντικής νομοθεσίας, συγκεκριμένα:

• Της Οδηγίας 2006/11/ΕΚ για τη ρύπανση που προκαλείται από ορισμένες επικίνδυνες ουσίες που εισάγονται στο υδάτινο περιβάλλον.

• Της Οδηγίας 2004/35/ΕΚ σχετικά με την περιβαλλοντική ευθύνη

• Της Οδηγίας 91/689/ΕΟΚ για τα επικίνδυνα απόβλητα και της Οδηγίας 2006/12/ΕΚ για τα στερεά απόβλητα.

• Της Οδηγίας 80/68/ΕΟΚ για την προστασία των υπόγειων υδάτων από τη ρύπανση που προέρχεται από ορισμένες επικίνδυνες ουσίες).

• Της Οδηγίας 79/409/ΕΟΚ για τη διατήρηση των άγριων πτηνών

• Της Οδηγίας Πλαίσιο για τα Νερά 2000/60 που απαιτεί την παρακολούθηση της ποιότητας των νερών, την εκπόνηση σχεδίων βιώσιμης διαχείρισης τους σε επίπεδο υδρολογικής λεκάνης με τη συμμετοχή του κοινού με στόχο την εξασφάλιση της καλής ποιότητας και επάρκειας των νερών για τις ανθρώπινες κοινωνίες και τα οικοσυστήματα μέχρι το αργότερο το 2015.

Η λανθασμένη διαχείριση του προβλήματος και η αποτυχία εφαρμογής της περιβαλλοντικής νομοθεσίας αποτελεί ευθύνη τόσο των Αυτοδιοίκησης (Α’ και Β’ βαθμού) όσο και του ΥΠΕΧΩΔΕ. Η Κοινωνία των Πολιτών, από την άλλη μεριά, ανέδειξε το πρόβλημα της ρύπανσης και έθεσε την Πολιτεία προ των ευθυνών της.

Στηρίζουμε τον αγώνα των Τοπικών Κοινωνιών για επίλυση του προβλήματος με τον περιβαλλοντικά ορθότερο και οικονομικά αποδοτικότερο τρόπο σύμφωνα με την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει».

Οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ ζητάμε και θα επιδιώξουμε:


A. Στροφή προς την καθαρή παραγωγή στις βιομηχανίες:
• Άμεση και πλήρη συμμόρφωση της λειτουργίας όλων των βιομηχανικών /βιοτεχνικών μονάδων με τους νέους εγκεκριμένους περιβαλλοντικούς όρους που προκύπτουν από τη νομοθεσία περί διάθεσης επικινδύνων αποβλήτων (εφαρμογή Κ.Υ.Α. 13588/725, Μάρτιος 2006)
• Προώθηση καθαρών μεθόδων παραγωγής και εξάλειψη τοξικών πρώτων υλών και παραπροϊόντων της παραγωγικής διαδικασίας από τις βιομηχανίες της περιοχής μέχρι το αργότερο το 2015, με εφαρμογή στην πράξη της αρχής της προφύλαξης και της πρόληψης της ρύπανσης στην πηγή, τη λήψη δηλαδή μέτρων στο αρχικό στάδιο σχεδιασμού και παραγωγής.
• Κίνητρα εφαρμογής καλύτερης περιβαλλοντικά διαθέσιμης τεχνολογίας και καλύτερων διαθέσιμων πρακτικών και αξιοποίηση των αρχών και των εργαλείων της Ολοκληρωμένης Πολιτικής Προϊόντος και της «πράσινης χημείας»
• Δημιουργία στην βιομηχανική αυτή περιοχή ενός «Κέντρου Καθαρής Τεχνολογίας και Βιωσιμότητας», που θα στηρίξει με τεχνογνωσία, πόρους, μηχανισμούς περιβαλλοντικού ελέγχου, διοικητικά μέσα, κίνητρα και αντικίνητρα τον πράσινο επανασχεδιασμό όλων των παραγωγικών διαδικασιών που επιβαρύνουν το έδαφος, τα νερά και τον αέρα της ευρύτερης περιοχής.

B. Αποκατάσταση της βλάβης που έχει προκληθεί:
• Εφαρμογή ολοκληρωμένου σχεδίου με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα, δείκτες υλοποίησης και εργαλεία εφαρμογής για την εξυγίανση/αποκατάσταση των ρυπασμένων υδάτων και εδαφών, με ανάληψη του κόστους από τους ρυπαντές, βάσει της αρχής «ο ρυπαίνων πληρώνει»
• Σύσταση συντονιστικού φορέα υλοποίησης των έργων αποκατάστασης στον οποίο θα συμμετέχουν και εκπρόσωποι των Τοπικών Κοινωνιών.
• Εκτίμηση των οικονομικών και κοινωνικών επιπτώσεων και αποκατάστασή τους με βάση την αρχή ο ρυπαίνων πληρώνει.

Γ. Προστασία νερού από άλλες πηγές ρύπανσης και έλεγχος της ποιότητάς των επιφανειακών και υπόγειων υδάτων, του εδάφους και του αέρα:
• Δημιουργία επιτόπιου μηχανισμού ελέγχου και παρακολούθησης της Ποιότητας των Επιφανειακών και Υπογείων Υδάτων και Εδαφών και συστηματικές δειγματοληψίες για έλεγχο όλων των παραμέτρων ποιότητας, σύμφωνα με την οδηγία 98/83/ΕΚ για το πόσιμο νερό αλλά και της Οδηγίας Πλαίσιο για τα νερά (2000/60).
• Συστηματική παρακολούθηση της ρύπανσης της ατμόσφαιρας.

Δ. Προστασία της ανθρώπινης υγείας και του περιβάλλοντος:
• Παροχή υψηλής ποιότητας πόσιμου νερού –με μηδενικές συγκεντρώσεις εξασθενούς χρωμίου και άλλων τοξικών ρύπων- στους κατοίκους των περιοχών.
• Έλεγχος της ποιότητας των γεωργικών, κτηνοτροφικών προϊόντων και τροφίμων.
• Ολοκληρωμένη εκτίμηση των επιπτώσεων της ρύπανσης στην υγεία των ανθρώπων και των οικοσυστημάτων της περιοχής μέσα από ειδικές επιδημιολογικές και άλλες έρευνες.

Ε. Ενημέρωση, διάχυση πληροφόρησης:
• Πλήρη διαφάνεια και ελεύθερη πρόσβαση οποιουδήποτε ενδιαφερόμενου στις εκθέσεις μέτρησης ρύπανσης, εκτίμησης περιβαλλοντικών επιπτώσεων και σε οποιαδήποτε άλλη διαθέσιμη περιβαλλοντική πληροφορία.



Θέσεις των Οικολόγων Πράσινων για την προστασία δασών, τα μέτρα πρόληψης καταστροφών και την οικολογική αποκατάσταση των πυρόπληκτων περιοχών

ΔΩΔΕΚΑ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΔΑΣΩΝ
Οι Οικολόγοι Πράσινοι θέτουν σε δημόσιο διάλογο το θέμα της Δασικής Προστασίας, της Πρόληψης από καταστροφές και της Αποκατάστασης των πυρόπληκτων περιοχών της χώρας. Από τις πρόσφατες συναντήσεις τους με τους αρμόδιους για αυτά τα θέματα εκπροσώπους της Κυβέρνησης, αλλά και με τις επαφές τους με ειδικό και επιστημονικό προσωπικό στα πλαίσια διαλόγου που οργάνωσαν, συγκέντρωσαν στοιχεία που δείχνουν ότι η καταστροφή μάλλον ξεχάστηκε από το πολιτικό σύστημα και τη διοίκηση. Η αδράνεια και η βραδύτητα είναι το βασικό χαρακτηριστικό της πορείας ανασυγκρότησης με σοβαρές και ραγδαίες επιπτώσεις για τις τοπικές κοινωνίες που επλήγησαν από την πρωτοφανή καταστροφή και σήμερα βιώνουν την απουσία συντονισμένης και αποτελεσματικής πολιτικής.
Επιπλέον, οι Οικολόγοι Πράσινοι βλέπουν με ανησυχία να μην λαμβάνονται σοβαρά υπόψη οι παράγοντες που οδήγησαν στη βιβλική καταστροφή και να μην διαμορφώνεται μια νέα πολιτική για τα δάση. Τίθεται, λοιπόν, το ερώτημα: «Τι διδαχθήκαμε τελικά από το καλοκαίρι του 2007; Πώς θα αποφύγουμε στο μέλλον ανάλογες καταστροφές;». Με δεδομένο ότι κάθε χρόνο έχουμε 2-3.000 πυρκαγιές σε δάση και 12.000 πυρκαγιές συνολικά στην ύπαιθρο, η καταστροφή του καλοκαιριού 2007 θα έπρεπε να έχει οδηγήσει σε αφομοίωση των μαθημάτων και σε επίλυση των προβλημάτων και αδυναμιών στα θέματα της πρόληψης πυρκαγιών και της προστασίας των δασών. Η έκταση της καταστροφής το καλοκαίρι 2007 οφείλεται σε συνδυασμό μιας σειράς παραγόντων, όπως η αλλαγή του κλίματος, οι πολιτικές που στρέφονται εναντίον του δάσους αλλά και αυτές που το αποκόπτουν από τις τοπικές κοινωνίες, η εγκατάλειψη της βιώσιμης διαχείρισης του δάσους και των φυσικών περιοχών, η μεταφορά της πρόληψης και της έγκαιρης αντιμετώπισης των πυρκαγιών από το τοπικό επίπεδο σε κεντρικούς μηχανισμούς, που εμφανίζουν έλλειψη προετοιμασίας και κατάλληλης οργάνωσης, η παθητικοποίηση τοπικών κοινωνιών.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι ανακοινώνουν μια σειρά προτάσεων που πρέπει να ληφθούν υπόψη από την Πολιτεία, ώστε να επανασχεδιαστεί η προστασία των δασικών οικοσυστημάτων φέτος και στο διηνεκές. Είναι επιβεβλημένο, τόσο μετά την εμπειρία του περσινού καλοκαιριού όσο και λόγω της κλιματικής αλλαγής που εντείνει τους κινδύνους, να επαναπροσδιοριστεί η σχέση του πολίτη του ελληνικού κράτους με τη δημόσια περιουσία του και να αποδοθεί δικαιοσύνη στη χρήση του και δέσμευση στην υποχρέωσή του να το προστατεύει. Ο πολίτης πρέπει να καταστεί κοινωνός της έννοιας της χρησιμότητας του δάσους και η επίσημη πολιτεία αρωγός σε αυτή την προσπάθεια και υπόλογος σε κάθε παρανομία που δεν βρίσκει το δρόμο της δικαιοσύνης.
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
1. Είναι αναγκαία μια συνεκτική πολιτική για την προστασία και τη βιώσιμη διαχείριση των δασών. Η σημερινή κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο. Οι πελατειακές σχέσεις, η αποσπασματικότητα και η σύγχυση αρμοδιοτήτων μεταξύ φορέων που τελικώς δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους οδηγούν στην υποβάθμιση των δασών, στα χιλιάδες αυθαίρετα και την στέρηση ενός βασικού αγαθού από τα παιδιά μας. Τόσο οι πολίτες όσο και τα πολιτικά κόμματα πρέπει να ανοίξουν έναν ειλικρινή διάλογο για τις αλλαγές σε αντιλήψεις και πολιτικές που απαιτούνται για την προστασία του δάσους.
2. Το κύριο βάρος της πολιτικής προστασίας των δασών πρέπει να δοθεί στην αναδιοργάνωση της Δασικής Υπηρεσίας, ίσως κάτω από ένα νέο, σύγχρονο μοντέλο λειτουργίας. Ας γίνει επιτέλους κατανοητό ότι η Δασοπονία είναι μια επιστήμη που προσεγγίζει το δασικό οικοσύστημα ως φυσικό πόρο και το διαχειρίζεται αειφορικά αποσκοπώντας σε πολλαπλά οφέλη (οικολογικά, οικονομικά, τουριστικά, κ.ά.), ενώ η Δασική Υπηρεσία είναι η μόνη που γνωρίζει καλά αυτή τη διαχείριση, μπορεί να προλάβει κινδύνους και ασθένειες, αλλά γνωρίζει και τα ελληνικά δάση ως τόπους και ως οικοσυστήματα. Επίσης, η ισχυροποίηση της δασικής υπηρεσίας θα δημιουργήσει στη συνείδηση του κόσμου την αντίληψη ότι το δάσος ελέγχεται, διοικείται και προστατεύεται θεσμικά και πρακτικά, οπότε έμμεσα αναστέλλεται και η διάθεση για παρανομία. Χωρίς ισχυρή δασική διοίκηση κανένα είδος διαχείρισης των δασών δεν θα μπορέσει να εφαρμοστεί με επιτυχία.
3. Η δημιουργία Υπουργείου Περιβάλλοντος στο οποίο θα ενσωματώνονται όλες οι περιβαλλοντικού αντικειμένου υπηρεσίες και στο οποίο θα ανήκει και η αναδιοργανωμένη Δασική Υπηρεσία, μπορεί να αποτελέσει το φορέα χάραξης περιβαλλοντικής πολιτικής και να διευκολύνει κάθε φορά τη δρομολόγηση οικονομικών πόρων για τη Δασοπονία, είτε τα χρήματα αυτά ενισχύουν τη δασική υπηρεσία είτε ενισχύουν τα δασικά ινστιτούτα και ιδρύματα της χώρας, όπου παρακολουθούνται συστηματικά όλες οι παράμετροι που αφορούν τα δασικά οικοσυστήματα (ασθένειες, παρακολούθηση και ανάλυση των αιτιών των πυρκαγιών, εξέλιξη ειδών, κ.ά.).
4. Όπως έχει αποδειχθεί επανειλημμένως, η επένδυση πόρων στην πρόληψη είναι πολύ πιο αποτελεσματική και σοφή πολιτική από την εκ των υστέρων αποζημίωση και προσπάθεια αποκατάστασης. Προτείνουμε να επενδύεται κάθε χρόνο στη βιώσιμη διαχείριση και προστασία των δασών ένα ποσό από τον κρατικό προϋπολογισμό καθώς και από ευρωπαϊκούς πόρους, δωρεές και ποσοστό της πράσινης φορολόγησης των ορυκτών καυσίμων ανάλογο με τον μέσο όρο της ζημιάς που έχει προκληθεί στα δάση και τις δασικές περιοχές από τις πυρκαγιές την τελευταία εικοσαετία. Για να εκτιμήσουμε το πραγματικό κόστος της ζημιάς που έχει προκληθεί από τις πυρκαγιές πρέπει να συνυπολογίσουμε με οικονομικούς όρους και τη ζημιά που προκαλείται από τη στέρηση των οικολογικών υπηρεσιών που προσφέρει το δάσος σε τοπικό και ευρύτερο επίπεδο (οικοσύστημα, αναψυχή, βιοποικιλότητα, εμπλουτισμός υδροφόρου ορίζοντα, ρύθμιση μικροκλίματος, προστασία από τη διάβρωση και απορρόφηση διοξειδίου του άνθρακα – προστασία παγκόσμιου κλίματος). Για παράδειγμα η ζημιά που προκλήθηκε από τις φωτιές το 2007 ανέρχεται σε 2,5-3,5 δισεκατομμύρια Ευρώ, αλλά για την πρόληψη θα δοθεί ποσό της τάξης των 8-15.000.000 Ευρώ και με την ευρύτερη έννοια όχι πάνω από 80.000.000 Ευρώ το 2008. Για την άμεση αποκατάσταση των ζημιών θα καταβληθεί ποσό πάνω από 650.000.000 Ευρώ και αν υπολογιστεί η καταβολή επιδομάτων, το ποσό αυτό θα φτάσει το 1 δισεκατομμύριο Ευρώ. Για την πρόληψη της πυρκαγιάς, το 2007 είχε δοθεί στο Δήμο Πύργου το ποσό των 35.000 Ευρώ!
5. Η δημιουργία Ενιαίου Φορέα Δασοπυρόσβεσης, στον οποίο θα συνεργάζονται όλες οι εμπλεκόμενες με τη δασοπυρόσβεση υπηρεσίες (Δασική, Πυροσβεστική, Πολιτική Προστασία) κάτω από ένα σαφώς ορισμένο πλαίσιο αρμοδιοτήτων και με υποχρεωτική εκπαίδευση όλων των υπαλλήλων για την άμεση επέμβασή τους και την αποτελεσματική κατάσβεση των πυρκαγιών. Λυπηρά φαινόμενα, όπως άγνοια της δασικής περιοχής, καθυστερημένη μετάβαση των πυροσβεστών στην πυρκαγιά, άγνοια εφαρμογής της μεθόδου του αντιπύρ και προσμονή της λύτρωσης από τα εναέρια μέσα δεν πρέπει να επαναληφθούν γιατί θέτουν σε κίνδυνο τα δάση, πολλές ζωές και ακόμα και τους ίδιους τους πυροσβέστες.
6. Στον τομέα της προστασίας από πυρκαγιές και της δασοπυρόσβεσης πρέπει να αξιοποιηθεί το ανθρώπινο κεφάλαιο στις τοπικές κοινωνίες, αφού όμως τους δοθεί κατάλληλη εκπαίδευση και εξοπλισμός, καθώς και οι εθελοντικές ομάδες πυροπροστασίας. Οι τοπικές κοινωνίες πρέπει να αποκτήσουν ξανά ενεργό ρόλο, όπου αυτό είναι εφικτό, και να είναι σε θέση να κινητοποιούνται άμεσα και αποτελεσματικά, έχοντας κατάλληλα μέσα και γνώσεις. Ιδιαίτερα κίνητρα πρέπει να δοθούν για να επιστρέψουν πληθυσμοί και να συμμετάσχουν στη διαχείριση των ορεινών δασών.
7. Η σύνταξη των δασικών χαρτών, που είναι αυτονόητη υποχρέωση της πολιτείας για την αποτύπωση των δασικών οικοσυστημάτων και τη χαρτογραφική τους καταγραφή παραμένει τόσα χρόνια ανεκτέλεστη και αποκλείεται από κάθε επιχειρησιακό προγραμματισμό και χρηματοδοτική πρόβλεψη των συναρμόδιων υπουργείων. Πρέπει επιτέλους να λάβει τέλος η σκόπιμη (;) αναβολή της σύνταξής τους, καθώς οι δασικοί χάρτες αποτελούν έργο απολύτως απαραίτητο για τη σύνταξη του δασολογίου και το μόνο αποτελεσματικό εργαλείο για την προστασία των δασών και της δημόσιας περιουσίας.
8. Ισχυρό νομοθετικό πλαίσιο. Σε νομοθετικό επίπεδο η αλλαγή του άρθρου 24 του Συντάγματος με στόχο να περιοριστεί η προστασία των δασών θα ήταν καταστροφική, όχι μόνο για το περιβάλλον αλλά και για την ζωή των μελλοντικών γενεών. Χρειαζόμαστε όσο ποτέ το δάσος, μετά μάλιστα τις πυρκαγιές του 2007, ιδιαίτερα σε μια εποχή που η κλιματική αλλαγή απαιτεί επέκταση και όχι περιορισμό των δασών για να περιοριστεί το διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα. Χρειάζονται, όμως, νομοθετικές πρωτοβουλίες που θα κλείσουν τα παράθυρα σε όποιες προσπάθειες αποχαρακτηρισμού των δασών, νομιμοποίησης των αυθαιρέτων σε δάση και δασικές περιοχές καθώς και αλλαγής χρήσεων γης σε βάρος του δάσους. Αλλά πάνω από όλα χρειάζεται πολιτική βούληση για σύγκρουση με αντιλήψεις και συμφέροντα που βλέπουν το κοντόφθαλμο κέρδος και χάνουν το δάσος.
9. Εφαρμογή του νόμου. Καμία ως τώρα κυβέρνηση δεν έχει προβεί σε δραστικά μέτρα τιμωρίας του παραβάτη. Στην Ελλάδα «ο ρυπαίνων δεν πληρώνει» και «ο αυθαιρέτων νομιμοποιείται». Μετά το περσινό καταστροφικό καλοκαίρι, όμως, η ανάγκη αυστηρής και δίκαιης τήρησης του νόμου είναι επιτακτική και δεν χωρά άλλες αναβολές. Τα πολιτικά κόμματα πρέπει να δεσμευτούν ότι τα στελέχη τους, και πολύ περισσότερο άτομα που καταλαμβάνουν δημόσια αξιώματα, όπως υπουργοί, βουλευτές, γενικοί γραμματείς, διοικητές οργανισμών κ.ά. που θα αποδειχθεί ότι έχουν χτίσει παράνομα μέσα σε δάση και δασικές περιοχές ή που έχουν καταπατήσει ή διευκολύνει άλλους να καταπατήσουν παρόμοιες εκτάσεις, θα χάσουν το αξίωμά τους και θα τίθενται οριστικά εκτός κόμματος, εκτός των άλλων ποινικών συνεπειών που θα πρέπει να αντιμετωπίσουν. Περιπτώσεις όπως αυτή της κατασκευής «αναψυκτηρίου» από πρώην υπουργό μέσα στη ζώνη προστασίας του Υμηττού, πρέπει να επισύρουν όχι μόνο πρόστιμα αλλά και ποινικές ευθύνες, ενώ πρέπει αυτόματα να κατεδαφιστεί το αυθαίρετο.
10. Η δημιουργία ενός «Ανεξάρτητου Οργανισμού Προστασίας των Δασών από την Αυθαίρετη Δόμηση» με επαρκές θεσμικό πλαίσιο, μέσα, προσωπικό και πόρους για την κατεδάφιση όλων των αυθαιρέτων μέσα σε δάση και δασικές περιοχές είναι η αναγκαία απάντηση στον φόβο των εκάστοτε κυβερνήσεων μπροστά στο υποτιθέμενο πολιτικό κόστος κατεδάφισης τους. Μια πολιτική επαναφοράς του δικαίου στη διαχείριση των δημόσιων αγαθών, όπως είναι το δάσος, είναι απαίτηση πλέον σημαντικού τμήματος της ελληνική κοινωνίας. Τώρα μας χρειάζεται το δάσος. Οι θεσμοί πρέπει να ανταποκριθούν σε αυτή την ανάγκη με ωριμότητα.
11. Η κλιματική αλλαγή αλλάζει τα πάντα και πρέπει να λαμβάνεται πλέον σοβαρά υπόψη σε όλες τις πολιτικές και πρακτικές, πολύ περισσότερο που είναι γνωστό ότι θα έχει επιπτώσεις στα οικοσυστήματα και τα δάση. Η αύξηση της θερμοκρασίας ήδη κατά περίπου 1 βαθμό Κελσίου στην περιοχή μας (με προοπτική να αυξηθεί άλλους 3-3,5 βαθμούς μέσα στον αιώνα), η μείωση των βροχοπτώσεων και η αύξηση της εξάτμισης, η μείωση της υγρασίας σε άλλοτε υγρά δάση, η μεγαλύτερη συχνότητα και διάρκεια ακραίων φαινομένων όπως οι καύσωνες στην Ελλάδα, θα αυξήσουν κατακόρυφα τους κινδύνους για τα δάση. Οι πυρκαγιές μπορεί να είναι πιο συχνές και πιο καταστροφικές και αν δεν υπάρξει η κατάλληλη προετοιμασία, κινδυνεύουμε άμεσα να χάσουμε όλα τα δάση, ακόμα και αυτά που λόγω υγρασίας δεν καίγονταν παλιότερα και βρίσκονται σε μεγαλύτερο υψόμετρα. Αυτά τα δάση είναι τα πλέον ευάλωτα και δεν θα μπορέσουν να ξαναδημιουργηθούν. Απαιτείται, λοιπόν, μια συστηματική παρακολούθηση των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής και προσαρμογή στα νέα δεδομένα των πολιτικών προστασίας των δασών, πρόληψης πυρκαγιών και έγκαιρης κατάσβεσης τους και στον τομέα αυτό θα ήταν χρήσιμη η ανταλλαγή εμπειριών και η μόνιμη συνεργασία σε μεσογειακό επίπεδο μεταξύ Ελλάδας, Ιταλίας, Γαλλίας, Ισπανίας, Κύπρου, Τουρκίας και Πορτογαλίας αλλά και με τις Βαλκανικές χώρες.
12. Η αποκατάσταση των πυρόπληκτων περιοχών πρέπει να λαμβάνει υπόψη την υποχρέωση διατήρησης του δασικού χαρακτήρα των περιοχών (και όχι αλλαγής χρήσεων γης) και οικολογικής αναγέννησης του δομημένου περιβάλλοντος αλλά και του κοινωνικού και παραγωγικού ιστού των περιοχών που πλήττονται. Προτείνουμε να δημιουργηθεί ένας ειδικός οργανισμός, ευέλικτος και αποτελεσματικός, που θα αναλάβει τον σχεδιασμό και την υλοποίηση της οικολογικής, κοινωνικής και παραγωγικής αναγέννησης των πυρόπληκτων περιοχών, με διαφανείς και συμμετοχικές διαδικασίες και με δημόσια λογοδοσία για τους πόρους που θα διαχειρίζεται. Επίσης, να απασχοληθεί ο τοπικός πληθυσμός στην αποκατάσταση των πυρόπληκτων περιοχών.



ΣΧΕΔΙΟ ΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ της Θεματικής Ομάδας ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ

Ο ορατός κίνδυνος εξαφάνισης πολλών ειδών, αλλοίωσης της σύνθεσης και υποβάθμισης πολλών Ευρωπαϊκών οικοσυστημάτων οδήγησε στην έκδοση της Οδηγίας 92/43/ΕΟΚ «για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας» από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Βασικό μέσο για την επίτευξη του σκοπού της Οδηγίας 92/43/EOK αποτελεί η δημιουργία και λειτουργία δικτύου προστατευμένων περιοχών με την ονομασία “NATURA 2000”. Η Ελλάδα έχει ήδη περιλάβει στον «Εθνικό Κατάλογο» 239 τέτοιους Τόπους Κοινοτικής Σημασίας (pSCI’s) που περιλαμβάνουν τους Εθνικούς Δρυμούς, τους υγροτόπους Ραμσάρ και ένα μέρος από τις ήδη προστατευόμενες υπό άλλα καθεστώτα περιοχές. Ωστόσο, μόνο σε 27 περιοχές έχουν συσταθεί Φορείς Διαχείρισης για την αποτελεσματική προστασία και διαχείρισή τους, ενώ η πορεία αρκετών από αυτούς μάλλον ως απογοητευτική θα πρέπει να περιγραφεί. Αποτελεί εδώ και καιρό κοινή διαπίστωση η διαρκής πορεία υποβάθμισης και απαξίωσής τους, όπως και η εμφανής απαρέσκεια του ΥΠΕΧΩΔΕ να ασχοληθεί με ζητήματα προστασίας και διαχείρισης του φυσικού περιβάλλοντος, γεγονός που οδηγεί σε σοβαρή υποβάθμιση τις πιο αξιόλογες φυσικές περιοχές της χώρας μας.
Οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ θεωρούν ότι η προστασία και βιώσιμη διαχείριση των φυσικών περιοχών πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα όχι μόνο της περιβαλλοντικής πολιτικής αλλά και της πολιτικής για την απασχόληση, την οικονομία και τη βιώσιμη ανάπτυξη καθώς και του περιορισμού των επιπτώσεων των κλιματικών αλλαγών. Η καταστροφή αλλά και η απουσία διαχείρισης δεν στερεί τη χώρα μόνο από έναν μοναδικό πλούτο αλλά και από την υλική βάση για την αναζωογόνηση της υπαίθρου, τη δημιουργία χιλιάδων θέσεων απασχόλησης στην περιφέρεια και την ανάπτυξη μιας πράσινης οικονομίας.
Όλος αυτός ο βιολογικός πλούτος της χώρας μας μπορεί να αποτελέσει έναν από τους κύριους άξονες για τον επανακαθορισμό της αναπτυξιακής της πορείας σε πιο βιώσιμες και οικολογικές κατευθύνσεις. Είναι η ερήμωση της υπαίθρου ο κυρίαρχος παράγοντας που έμειναν σε άριστη οικολογική κατάσταση πολλές από αυτές τις περιοχές, αλλά σε άλλες η μείωση του ανθρώπινου στοιχείου επέφερε σοβαρές επιπτώσεις, όπως μείωση της βιοποικιλότητας.
Οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ θεωρούν ότι δεν είναι δυνατό να επιτύχουμε την προστασία και σωστή διαχείριση των περιοχών αυτών χωρίς τους πληθυσμούς με τους οποίους συνδέθηκαν και αλληλεξαρτήθηκαν εδώ και αιώνες. Οι ντόπιοι πληθυσμοί είναι και οι πρώτοι που θα συμβάλλουν στην προστασία τους. Έτσι, απορρίπτουμε τη λογική προστασίας που θέλει τις προστατευόμενες περιοχές απαλλαγμένες από ανθρώπους! Για τους ίδιους λόγους επιδιώκουμε να έρθουμε σε επαφή με τις τοπικές κοινότητες και τις συλλογικότητές τους και να εξετάσουμε από κοινού πως μπορούμε να προωθήσουμε ένα διαφορετικό μοντέλο ανάπτυξης και στήριξης της υπαίθρου, σε συνδυασμό με την προστασία και ανάδειξη του περιβάλλοντος.
Οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ υποστηρίζουν ότι η προστασία αυτών των περιοχών θα πρέπει να επανασυνδεθεί με τα αειφορικά οικολογικά παραγωγικά πρότυπα των πληθυσμών της υπαίθρου, κυρίως των ορεινών, παράκτιων και νησιωτικών περιοχών. Ωστόσο, αντιπαλεύουμε τη λογική που υπαγορεύει ότι η τουριστική μονοκαλλιέργεια θα είναι ο κύριος ή μοναδικός μοχλός ανάπτυξης των περιοχών αυτών. Από τη μια είναι αυτονόητο ότι ο τουρισμός έχει μια θέση στο παραγωγικό σύστημα, αλλά με βιώσιμες και οικολογικές προδιαγραφές, με τη μορφή του οικοτουρισμού και του αγροτουρισμού. Από την άλλη όμως, διαπιστώνουμε ότι προκύπτουν σοβαρές στρεβλώσεις όταν η προτεραιότητα δίνεται μονομερώς σε αυτή την κατεύθυνση. Σε σχέση με τις υπόλοιπες οικονομικές δραστηριότητες πιστεύουμε ότι η προτεραιότητα θα πρέπει να δοθεί σε πρωτογενείς παραγωγικές δραστηριότητες, στην οικολογική γεωργία και κτηνοτροφία, την αγροδασοκομία και την αλιεία, με όλους όμως εκείνους τους όρους και περιορισμούς που θα ξεπερνούν προβλήματα του παρελθόντος με έμφαση στην ποιότητα, στην εκτατική εφαρμογή και στα πρότυπα ονομασίας προελεύσεως, σε συνδυασμό με ήπιες μεταποιητικές δραστηριότητες και μονάδες που λαμβάνουν τα απαραίτητα περιβαλλοντικά μέτρα, συνεταιριστική και συνομοσπονδιακή οργάνωση και σύνδεση με καταναλωτικές οργανώσεις, ώστε να ξεπεραστούν τα προβλήματα της διακίνησης και των μεσαζόντων.
Η διαχείριση των περιοχών αποτελεί από μόνη της ουσιαστική παραγωγική δραστηριότητα που δίνει δυνατότητα στους τοπικούς πληθυσμούς να συμμετάσχουν στις νέες πράσινες οικονομικές δραστηριότητες και δημιουργεί πολλές πράσινες θέσεις εργασίας σε τοπικό επίπεδο, στους τομείς της επιστήμης (περιβαλλοντολόγοι, δασολόγοι κτλ), του τουρισμού και της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης (κέντρα ενημέρωσης, διαχείριση επισκεπτών, μουσεία, οικοξεναγοί, κα) όσο και γενικού προσωπικού (φύλαξη, συντήρηση). Προϋπόθεση βέβαια είναι η να σταματήσει η υποβάθμισή τους από δραστηριότητες όπως η απόρριψη λυμάτων & μπαζών, η παράνομη υλοτομία, το ανεξέλεγκτο κυνήγι, η υπερ-βόσκηση, οι αυθαίρετες κατασκευές και οι καταπατήσεις δημοσίων εκτάσεων.
Οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ συμφωνούν με τη διαπίστωση πολλών επιστημονικών και περιβαλλοντικών φορέων ότι οι πολιτικές που ακολουθούνται από τη σημερινή κυβέρνηση βρίσκονται στην εντελώς αντίθετη – και λαθεμένη– κατεύθυνση. Περιβαλλοντικές οργανώσεις και ειδικοί επιστήμονες έχουν ασκήσει δριμύτατη κριτική στην ηγεσία του ΥΠΕΧΩΔΕ για την πολιτική του στο συγκεκριμένο θέμα. Γίνεται λόγος για «κατ’ όνομα προστασία», εφόσον από τους 27 Φ.Δ. της χώρας μόνον οι 8 ξέρουν τι διαχειρίζονται (έλλειψη Προεδρικού Διατάγματος, Κ.Υ.Α. ή άλλης θεσμικής κάλυψης), για «βραδεία έγκριση» απαραίτητων για τη λειτουργία των Φ.Δ. κανονισμών, για καθυστέρηση στις αποφάσεις που θα επιτρέψουν τη στελέχωση των Φ.Δ., για υπουργική παράβαση του νόμου 2742/1999 που προβλέπει τις προϋποθέσεις και τα κριτήρια που πρέπει να πληρούν οι Πρόεδροι των Φ.Δ., για ελλιπέστατη απορρόφηση ευρωπαϊκών κονδυλίων ((Μέτρο 8.1, - ΕΠΠΕΡ ΙΙΙ), για έλλειψη υποστήριξης, κ.ο.κ. Ακόμη και ο Ευρωπαίος Επίτροπος Περιβάλλοντος , , κ. Σταύρος Δήμας, ασκεί έντονη κριτική στα πεπραγμένα (και μη) του ΥΠΕΧΩΔΕ.
Αλλά και οι γενικότερες κυβερνητικές επιλογές που αφορούν την περιβαλλοντική πολιτική καθορίζουν ένα απογοητευτικό πλαίσιο. Η προώθηση της αναθεώρησης του άρθρου 24, όπως και η προώθηση του μοντέλου της «άγριας τουριστικής ανάπτυξης» με σχέδια για δημιουργία γηπέδων γκολφ, χιονοδρομικών κέντρων, ξενοδοχειακών υποδομών μεγάλης κλίμακας και ενεργοβόρων (τεράστια συγκροτήματα σε ευαίσθητες παράκτιες εκτάσεις σε Λασίθι Κρήτης, Γιάλοβα Πύλου, Μαγνησία, Αταλάντη, και αλλού) και οικιστικής ανάπτυξης σε πολύτιμα οικοσυστήματα, είναι ενδεικτικές ενέργειες που προκαθορίζουν δυστυχώς την τύχη των προστατευόμενων περιοχών.
Οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ θεωρούμε ότι μια αναθεώρηση των πολιτικών στον συγκεκριμένο τομέα των προστατευόμενων φυσικών περιοχών θα πρέπει να ανταποκριθεί τουλάχιστον στα παρακάτω αιτήματα:
 Δημιουργία αυτόνομου Υπουργείου Περιβάλλοντος, με μεταφορά όλων των σχετικών αρμοδιοτήτων από άλλα Υπουργεία και Φορείς και στελέχωσή του με περιβαλλοντικά εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό.
 Επεξεργασία μιας συνεκτικής πολιτικής για την βιώσιμη διαχείριση και προστασία όλων των φυσικών περιοχών που θα περιλαμβάνει διαβούλευση με τις τοπικές κοινωνίες, την επιστημονική κοινότητα και τις περιβαλλοντικές οργανώσεις ώστε μέχρι το 2010 να έχουν εγκριθεί σχέδια διαχείρισης και μέχρι το 2012 να λειτουργούν φορείς διαχείρισης σε όλες τις περιοχές με ουσιαστικές αρμοδιότητες σε θέματα πολιτικής και σχεδιασμού και όχι απλώς γνωμοδοτικές αρμοδιότητες.
 Ενιαίος Φορέας για την προστασία και τη διαχείριση του φυσικού περιβάλλοντος.
 Επαρκής στελέχωση «Υπηρεσιών Προστασίας Φυσικού Περιβάλλοντος» σε κάθε Περιφέρεια της χώρας.
 Λειτουργία και αναβάθμιση του ρόλου της Επιτροπής «Φύση 2000», ως ανεξάρτητου φορέα, σύμβουλου του αρμόδιου Υπουργείου, με επαρκή στελέχωση από εξειδικευμένο επιστημονικό και διοικητικό προσωπικό.
 Διαμόρφωση των κατάλληλων νομοθετικών και οικονομικών εργαλεία στήριξης της βιώσιμης διαχείρισης των φυσικών περιοχών .
 Δημιουργία Ταμείου «Προστατευόμενων Περιοχών-Φύση 2000» και εξασφάλιση χρηματοδότησης των Φορέων Διαχείρισης από εθνικούς πόρους σε μόνιμη βάση. Διάθεση σημαντικού ποσοστού του ΕΣΠΑ (Δ’ ΚΠΣ) για τη βιώσιμη διαχείριση των περιοχών ΝΑΤURA και γενικότερα των φυσικών περιοχών.
 Τροποποίηση του θεσμικού πλαισίου για τους Φορείς Διαχείρισης, ώστε να έχουν ουσιαστικότερο, εκτελεστικό ρόλο και όχι μόνο γνωμοδοτικό, όπως σήμερα.
 Εφαρμογή του Νόμου και αντικατάσταση των Προέδρων των Δ.Σ. των Φορέων Διαχείρισης που δεν πληρούν τις προϋποθέσεις του ειδικού επιστήμονα «με επιστημονικές γνώσεις και εμπειρία σε θέματα προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος», όπως ο Νόμος 2742/99 ορίζει.
 Αξιοκρατική επιλογή προέδρου και ειδικών επιστημόνων και διασφάλιση ολοκλήρωσης της θητείας τους ανεξαρτήτως κυβερνητικών αλλαγών. Εκπροσώπηση Υπουργείων από αρμόδιους υπηρεσιακούς παράγοντες.
 Θεσμοθέτηση/οριοθέτηση Εθνικών Πάρκων με Προεδρικό Διάταγμα και όχι με Κ.Υ.Α.
 Στελέχωση των Φορέων Διαχείρισης με διαφανείς διαδικασίες και αντικειμενικά κριτήρια, με επιστημονικό προσωπικό υψηλών προδιαγραφών με τεκμηριωμένη επιστημονική γνώση και εξειδίκευση στη διαχείριση και προστασία του φυσικού περιβάλλοντος.
 Ειλικρινή συνεργασία της διοίκησης με τις περιβαλλοντικές οργανώσεις για την καλύτερη υποστήριξη των Φορέων Διαχείρισης.
 Δημιουργία Εθνικού Σώματος Φυλάκων Προστατευόμενων Περιοχών και καθορισμός και ενίσχυση των αρμοδιοτήτων όλων των Φορέων που ασκούν προστασία στις περιοχές αυτές.

Στα πλαίσια των προεκτεθέντων θέσεων και αρχών, οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ οργανώνουν σχετική ημερίδα – συνάντηση διαλόγου και καλούν τους ενεργούς πολίτες της χώρας μας να τους υποστηρίξουν ώστε να καταφέρουν να εντάξουν σε πορεία υλοποίησης τη νέα αυτή προοπτική για τη χώρα μας.
Οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ ενθαρρύνουν και θα στηρίξουν την προσπάθεια θεσμοθέτησης και λειτουργίας Διασυνοριακών Προστατευόμενων Περιοχών, ως απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάπτυξη ολοκληρωμένων διακρατικών μοντέλων σχεδιασμού και διαχείρισης των περιοχών αυτών, με στόχο την εξασφάλιση της βιωσιμότητας των στοιχείων του φυσικού περιβάλλοντος, την ενίσχυσης της συνεργατικότητας μεταξύ των λαών και τη στήριξη των παραμεθόριων πληθυσμών.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι για τον Αμβρακικό Κόλπο

ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ
ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΠΡΑΣΙΝΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ
www.ecogreens.gr - email: ecogreen@otenet.gr
Αθήνα: Κολοκοτρώνη 31, 10562, τηλ. 210.3241001, fax 210 3241825
Θεσσαλονίκη: Φιλίππου 51, 54631, τηλ. 2310.222503, fax 2310.421196


26.3.08

Οι υποταγμένες στους ανήθικους νόμους της αγοράς πολιτικές κατακρεούργησαν και τον Αμβρακικό Κόλπο

Μεγάλη κινητοποίηση πραγματοποίησαν οι πολίτες της Πρέβεζας, της Άρτας, της Αιτωλοακαρνανίας και της ευρύτερης περιοχής του Αμβρακικού κόλπου που συγκεντρώθηκαν το πρωί της Κυριακής στην Πρέβεζα.
Μπροστά από το Δημαρχείο και κατά μήκος της προβλήτας άνθρωποι κάθε ηλικίας, φώναξαν συνθήματα για την απομάκρυνση των δεξαμενών υγρών καυσίμων, για απομάκρυνση των ιχθυοκαλλιεργητικών μονάδων, τη διάνοιξη του στομίου του Αμβρακικού που φράζει από την κατασκευή ιδιωτικής μαρίνας και το έλεγχο βιολογικών καθαρισμών όλων των μονάδων που καταλήγουν στον Αμβρακικό Κόλπο.
Αντιπροσωπείες συλλόγων εκπρόσωποι φορέων της αυτοδιοίκησης, πολιτικοί εκπρόσωποι και κομματικές αντιπροσωπείες, ένωσαν τη φωνή τους με όλους τους πολίτες που ζουν γύρω από τον υγρότοπο αλλά και όσους επιβιώνουν από αυτόν. Η ολοένα αυξανόμενη ένταση της φωνής των πολιτών για το απειλούμενο φυσικό περιβάλλον και τον πλούτο του Αμβρακικού, έφερε ήδη κάποια αποτελέσματα.
Η εκπρόσωπος των Οικολόγων Πράσινων Καλογήρου Πέλα κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης δήλωσε:
«Εμείς οι Οικολόγοι Πράσινοι βρισκόμαστε σήμερα εδώ, όχι για να χαιρετήσουμε μια φιέστα εντυπώσεων αλλά για να εκφράσουμε έμπρακτα καταρχήν την αλληλεγγύη μας στους αλιείς όλων των όμορων Νομών, που για χρόνια έζησαν από τον Αμβρακικό και δυστυχώς οι έχοντες την τοπική και κεντρική εξουσία τους εμπαίζουν με την ολιγωρία τους αδιαφορώντας τόσα χρόνια για όσα εκείνοι τους επισημαίνουν για την κατάσταση που βιώνουν καθημερινά.
Βρισκόμαστε εδώ για να εκφράσουμε τη δυσαρέσκειά μας για το δήθεν ενδιαφέρον που επιδεικνύουν σήμερα οι τοπικοί μας άρχοντες, απτή απόδειξη της υποκρισίας τους η στάση τους πρόσφατα κατά την πορεία των εργασιών τουριστικού καταφυγίου (ΜΑΡΙΝΑΣ) στο Άκτιο όπου ο επιχειρηματίας κατασκεύαζε με σειρά αυθαιρεσιών και παρανομιών και που ως δικαιολογία βρήκαν το γελοίο επιχείρημα ότι δεν είναι στη δικαιοδοσία της Νομαρχίας και του Δημαρχείου Πρέβεζας να παρέμβουν αλλά στη δικαιοδοσία άλλου Δήμου και άλλου Νομού... Ταυτόχρονα, εν έτη 2008 που η οικολογική κρίση στον πλανήτη μας είναι στο και 5 η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Αιτωλοακαρνανίας αντί να απομακρύνει και τις υπάρχουσες δεξαμενές καυσίμων της SHELL και της ΕΚΟ με οριακή πλειοψηφία εγκρίνει την επέκτασή τους.
Είμαστε αγανακτισμένοι. Εδώ και χρόνια τα λύματα χοιροστασίων, πτηνοτροφείων και βιοτεχνιών καταλήγουν στον Αμβρακικό ανεξέλεγκτα. Οι ιχθυοκαλλιέργειες είναι παραπάνω από ότι αντέχει ο κόλπος χωρίς κανένα έλεγχο στα τονάζ τους.
Οι περιβαλλοντικές μελέτες που εκπονούνται σήμερα αναξιόπιστες.
Το υπουργείο δημοσίων έργων και χωρο-αταξίας δεν μπορεί να είναι και Περιβάλλοντος.
Δεν υπογράφεται ΚΥΑ και προεδρικό διάταγμα που να καθορίζει αυτό το οικοσύστημα του 70΄ και στο πρόγραμμα NATURA από το 2000, απλά για τι δεν εξυπηρετεί τα κερδοσκοπικά συμφέροντα που διακυβεύονται μέσα στον Αμβρακικό.
Οι πολιτικοί και οι πολιτικές τους υποταγμένοι στα επιχειρηματικά συμφέροντα αγνόησαν μέχρι σήμερα –δυστυχώς- σκόπιμα, την όποια περιβαλλοντική επίπτωση και οικολογική καταστροφή γιατί απλά δεν συνάδουν τέτοιοι προβληματισμοί με το «αναπτυξιακό μοντέλο» που «υποχρεούνται» να εφαρμόσουν. Οι υποταγμένες πολιτικές τους στους ανήθικους νόμους της αγοράς και στην κερδοσκοπία κατακρεούργησαν και τον Αμβρακικό Κόλπο.
Ο Αμβρακικός ίσως σώζεται. Μοναδική προϋπόθεση μια: η υπεράσπιση και ο απόλυτος σεβασμός στην ίδια τη ζωή. Με γνώμονα τις λύσεις που η επιστημονική κοινότητα προτείνει ίσως αυτό το μέχρι πρότινος σπουδαίο οικοσύστημα τελικά να αντέξει».

Η Εκτελεστική Γραμματεία


Για περισσότερες πληροφορίες:
Πέλα Καλογήρου, 6937099240